تالش سرزمینی است که همیشه با باران شناخته می‌شود؛ بارانی که به زمین‌ها جان می‌دهد و به طبیعت روح تازه‌ای می‌بخشد.
اما همین نعمت خدادادی، در روزهای اخیر بار دیگر چهره‌ای دیگر از خود نشان داد و خطر سیلاب را به شهر آورد. این واقعیت روشن می‌سازد که برای رویارویی با باران‌های شدید، تنها اتکا به طبیعت کافی نیست و مدیریت دقیق‌تری لازم است.
مدیریت بحران سیلاب، نیازمند همکاری دو سویه است. از یک سو، شهروندان می‌توانند با رعایت اصول ساده‌ای همچون پاکیزه نگه‌داشتن جوی‌ها، پرهیز از ریختن زباله در مسیر رودخانه‌ها و کمک به افزایش فضای سبز محلی، نقش مهمی در کاهش خسارت‌ها ایفا کنند. اما مسئولیت اصلی بر عهده مدیریت شهری و دستگاه‌های اجرایی است.
لایروبی رودخانه‌ها و مسیل‌ها، تقویت سیستم دفع آب‌های سطحی، ایجاد سدها و حوضچه‌های تأخیری در بالادست، توسعه زیرساخت‌های شهری متناسب با اقلیم بارانی تالش، کنترل ساخت‌وسازهای غیرمجاز در حریم رودخانه‌ها و همچنین برنامه‌ریزی برای هشدار سریع بارندگی‌های شدید، اقداماتی هستند که باید در اولویت قرار گیرند.
تالش خانه مشترک ماست. حفاظت از آن نه تنها به تلاش مردم، که به برنامه‌ریزی و مدیریت علمی مسئولان نیز وابسته است. اگر امروز با همدلی و جدیت به این موضوع بپردازیم، فردا باران تنها یادآور سرسبزی و طراوت خواهد بود، نه خسارت و نگرانی.
و چه خوش گفته‌اند:
«باران که می‌بارد
زمین تازه می‌شود…
کاش دل‌هایمان نیز
از سیل همدلی تازه گردد.»
آریا شفقی
