اگر لختی چشمها را ببندیم و به پهنه سرسبز گیلان عزیز نگاه کنیم؛ در کنار موهبتهای الهی که بر مردم این سرزمین ارزانی شده، مشکلات و معضلات بسیاری را بخاطر خواهیم آورد که شیرینی این نعمتهای خدادادی را به تلخی می زند.

نمیخواهم برای استاندار محترم آنچنان که از مقالات و سخنرانی هایش بر می آید و شناخت کامل بر گستره و شکل این مشکلات عدیده دارد و با رمق ارقام آماری آشناست لیستی از هزار و یک مصیبتی که در گیلان با آن درگیر هستیم برشمارم که معتقدم زیره به کرمان بردن است.

اما بزرگترین مصیبت در زمانه ای که قدرت ناشی از دانش و توان ثبات مدیریتی است که میخواهم چندین عدد و رقم را با شما درمیان بگذارم.

من از وضع سایر شهرهای گیلان در این مورد بی اطلاع هستم ولی شاید اعدادی که مطرح خواهم کرد مشت نمونه خروار باشد و چه بسا وضع سایر شهرها بدتر از تالش باشد.

نماینده عالی دولت با همان فرماندار مهمترین ابزار دولتها جهت پیاده سازی برنامه های آن دولت و استاندار می باشد و میطلبد که برای چنین منصب مهمی دقت بیشتری نمود تا نیاز به تغییر مداوم نباشد که در غیر ایتصورت این خود مشکلی مضاعف خواهد بود.

نیم نگاهی به طول مدت دوران مدیریت فرمانداران دولت سیزدهم در تالش واقعا اسباب تاسف می گردد وقتی که اعداد وارقام مدت زمان میانگین هر فرماندار را کمتر از یکسال بدست میدهد.

۲۴ بهمن سال ۱۴۰۰ آقای کیا عاشوری فرماندار تالش شد.

۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ فرامرز مرجانی سرپرست فرمانداری تالش شد.

۸ آبان ۱۴۰۲ ایرج موذن فرماندار تالش شد.

۱۲ آبان ۱۴۰۳ سعید قسمت پور سرپرست فرمانداری تالش شد.

آقای حق شناس گرانقدر، کدام فرماندار قدر شوکت و والامنزلتی می تواند هشت ماهه ،شش ماهه یا در بهترین حالت یکساله در شهرستانی با پنج بخش و یازده دهستان و گستره جغرافیایی کوهستان و جلگه با سکنه بیش از دویست هزار نفره گره از مشکلات مردم گشاید؟؟

مدیریت کمتر از یکساله و داشتن چهار فرماندار در طول کمتر از سه سال خود مشکل اساسی منطقه ماست چرا که جز درماندگی و سرگردانی و عجز از حل مشکلات هیج اتفاقی عملا رخ نداده است .

شاید یکی از دلایل کمتر برخوردار بودن شهرستان تالش همین عدم ثبات مدیریتی است.

اکنون که سکان استانداری دولت چهاردهم در گیلان در دستان فرزندی اندیشمند و فرزانه و عدد شناس از همین سرزمین است، شایسته است با نگاهی عمیق و موشکافانه برای حل این مشکل گامی بلند و اساسی برداشته شود و با پرهیز از تعجیل و نیز بهره بردن از مشورت دغدغه مندان کسی را به عنوان فرماندار و نماینده عالی دولت در شهرستان تعیین نمایند که یتواند در چهارسال پیش رو قدم به قدم و دوش به دوش آن مقام عالی با داشتن برنامه ای مدون و مشخص گره گشای مردم باشد نه اینکه مانند بعضی از فرمانداران اخیر خود معضلی باشند برای شهرستان.

پایان سخن اینکه

بزرگان نلغزند در هیچ راه

کز آغاز تدبیر پایان کنند

شهروز پروایی