به گزارش خبر تالشی؛ پس از معرفی سرپرستان فرمانداری‌های تالش و رضوانشهر، اکنون نوبت به ماسال رسیده است، شهرستانی محروم، با مردمانی نجیب که از سال‌ها پیش در محافل سیاسی و حتی در کوچه و بازار به عنوان تبعیدگاه و یا سکوی پرتاپ مدیران دیگر شهرستان‌ها شناخته شده و ظاهراً این بار به «آوردگاه تقابل و قدرنمایی سیاسیون» تبدیل شده است.

رقبای انتخاباتی‌ای که هرکدام برای به کرسی نشاندن حرف خود از هیچ تلاشی دریغ نکرده و شاید بدون توجه به اقتضائات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این شهرستان محروم در تلاشند فرد مورد نظر خود را روی صندلی فرمانداری ماسال بنشانند.

توفیقی همراه همیشگی علی فتح الهی

این روزها چند نام برای تصدی سمت فرمانداری ماسال مطرح شده است که هر کدام از چهره‌های سیاسی خدوم و با سابقه در استان گیلان بوده و کارنامه پرباری به همراه دارند و از این میان، منابع آگاه داوود توفیقی را به عنوان گزینه اصلی محافل قدرت مرکز استان برای صندلی فرمانداری ماسال معرفی کرده‌اند!

توفیقی سابقه معاونت علی فتح الهی در فرمانداری شهرستان صومعه‌سرا را در رزومه خود داشته و از نزدیکان این کاندیدای انتخابات سال گذشته مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تالش، رضوانشهر و ماسال است.

اما تعرفه شدن نام توفیقی برای تصدی پست فرمانداری ماسال این سوال را مطرح می‌کند:

ماسال، رضوانشهر و تالش دچار معضل قحط الرجال شده است که در لیست احتمالی، اسامی مدیران غیربومی در اولویت قرار گرفته است؟

چرا ماسال به عنوان شهرستانی محروم از زیرساخت‌های اولیه، دست به گریبان بودن با بسیاری از مشکلات و داشتن لیستی بلند بالا از پروژه‌های نیمه کاره باید از داشتن یک فرماندار بومی و تالش زبان نیز محروم باشد؟!

آقای توفیقی که سودای فرمانداری شهرستان ماسال را در سر دارد، در زمان معاونت عمرانی فرمانداری صومعه سرا برای تعریض ورودی آن شهرستان به ماسال در محدوده طاهرگوراب به ماسال که در ید مدیران صومعه سرا از جمله وی بود چه کرده است؟

پروژه‌ای که اگر چه اهمیت فوق العاده‌ای برای شهرستان ماسال به عنوان کریدور ارتباطی با مرکز استان دارد، به قتلگاه چندین شهروند از جمله چند جوان رعنای ماسالی تبدیل شده و به عنوان جاده مرگ شناخته می‌شود.

از سویی دیگر انتصاب به جا و درست ایرج شاهی به عنوان اولین فرماندار اهل تسنن استان گیلان در شهرستان رضوانشهر، این امید را به جامعه تالش زبانان تزریق کرد که مبنای انتصابات دکتر حق شناس استفاده از ظرفیت‌های موجود بومی است اما علی الظاهر نوبت به شهرستان ماسال که رسید، سیستم به تنظیمات کارخانه بازگشت!!

از جمله مزایای استفاده از نیروهای بومی، آشنایی با محیط، دلسوزی برای پیشرفت منطقه خود، نفوذ کلام، زمان بیشتر برای حضور در منطقه و نهایت کارایی و اثربخشی بیشتر در حوزه اجرا و عملکرد است.

نیروهای کارآمد بومی، پاسوز همیشگی بده بستان‌های سیاسی

استاندار محترم گیلان همانگونه که در گفتگوی تلفنی با نگارنده تاکید داشت قطعاً به این نکات اشراف کامل دارند که نیروهای متخصص و تحصیلکرده در حوزه جغرافیای تالش کم نیستند؛ نیروهایی که هم از لحاظ علمی دارای مدارک عالیه هستند و هم از لحاظ تجربه و توان اجرائی، امتحان خود را پس داده‌اند.

جعفر صفری به عنوان یک چهره مدیریتی بومی که سالیان متوالی تجربه معاونت فرمانداری از جمله در شهرستان ماسال را دارد و چنگیز شکوری که سابقه بخشداری مرکزی آستارا و تالش و معاونت فرمانداری شهرستان ماسال را در کارنامه خود داشته و علاوه بر آن به عنوان یکی از چهره‌های مطرح فرهنگی منطقه نیز شناخته می‌شود را می توان به عنوان نمونه‌های شاخص از این دست چهره‌ها دانست.

تجربه نشان داده است که مدیران بومی به واسطه آشنایی بالا نسبت به منابع، امکانات و شرایط، دلسوز بودن و داشتن دغدغه بالای خدمت، داشتن حس پاسخگویی بیشتر  نسبت به افکار عمومی، اختصاص زمان بیشتری به کار با توجه به عرق ملی و منطقه ای و …  کارایی بالاتری را نسبت به مدیران غیربومی داشته اند.

انتظار داریم دکتر حق شناس استاندار محترم و فرهیخته گیلان در انتصاب فرماندار شهرستان ماسال با نگاه به تجربیات سالیان گذشته، فردی را به سمت برگزینند که هم تعامل سازنده با دکتر اسلامدوست نماینده محترم شهرستان‌های تالش، رضوانشهر و ماسال داشته و از سوی دیگر همسو و هم جهت با دولت وفاق ملی دکتر پزشکیان باشد.

چرا که انتخاب فردی که فاقد هر کدام از این دو شاخصه باشد، می‌تواند منجر به تقابل و اختلافات احتمالی و در نتیجه اخلال در روند توسعه و پیشرفت شهرستانی شود که طی سالیان متوالی از قطار توسعه جا مانده است.

جناب دکتر حق‌شناس، مردم فهیم ماسال و شاندرمن چشم انتطار تصمیم شما هستند، تصمیمی که سرنوشت چند سال آینده این شهرستان به آن گره خورده است، تصمیم با شماست.